لیلا لاریچه: نخستین بار که به مادرم گفتم در حرم چای می‌دهند باورش نشد. بعد که عکس آن را با لیوان‌های شیشه‌ای نشانش دادم باز هم باورش نشد و به تعدادی از دوستان تازه به دوران رسیده‌اش گفت: فتوشاپ است! حالا اگر توی لیوان پلاستیکی یا کاغذی بود شاید باور می‌کردم ولی شیشه‌ای که اصلاً!
سر کل کل افتادیم و روز بعد مرخصی گرفتم و رفتیم حرم. باورش نمی‌شد. تا اینکه جا بیفتد برایش که توی حرم چای می‌دهند ۱۱-۱۰ باری من را توی صف فرستاد و هر بار گفت: قدرت خدا! تازه این کناری‌ها نان و پنیر و کوکوی سبزی هم آورده‌اند!

سورپرایز تابستانی
چایخانه‌ها با تمام شگفتی که با دادن چای، تأکید می‌کنم فقط چای در خود داشتند، گاهی با توزیع دمنوش توانسته‌اند زائران را شگفت‌زده کنند. گاهی هم در اعیاد کیک و شیرینی توزیع می‌کنند اما امروز در این هوای گرم تابستانی با استکان‌های شربت حسابی حال زائران را جا آورده‌اند. یک سورپرایز تابستانی!

شربت و شیمی‌درمانی
پسرک سن و سالی ندارد. زیاد اگر تخمین زده باشم ۱۱ ساله است. از سر و روی او مشخص است که بیمار است. از آن بیماری‌هایی که دکترها نام آن را سرطان گذاشته‌اند. معلوم است که شیمی‌درمانی می‌شود. مادرش چند استکان شربت گرفته و مشغول خالی کردن آن‌ها در بطری آب است. پسرک یک استکان شربت در دست دارد. به هم نگاه می‌کنیم و لبخند می‌زنیم. مادرش می‌گوید: حسین آمده تا از آقا شفا بگیرد. اهل مریوانیم. این شربت‌ها را می‌خواهم ببرم تا بعد شیمی‌درمانی بخورد. بچه‌ام بدنش گر می‌گیرد از داروها. حسین ولی چیزی نمی‌گوید. فقط نگاه می‌کند.

جای سلفی دارد
آقایی در صف دو تا استکان شربت برمی‌دارد. بلند می‌خندد و رو به همسرش می‌گوید: سرده! دمنوش نیست! شربته! هردو خوشحال می‌شوند. خانم گوشی‌اش را درمی‌آورد و شروع به عکاسی می‌کند. نگاهش که می‌کنم می‌گوید: این شربت جای استوری کردن دارد. بگذار مردم ببینند که در حرم آقا امام رضا(ع) چطور زائران را تحویل می‌گیرند و خادمان چقدر زحمت می‌کشند.

هم شربت هم ناهار
ژتون ناهار را آرام از گوشه جیبش بیرون می‌آورد و نشانم می‌دهد. اهل اصفهان است. می‌گوید: آدم بعضی وقت‌ها با این پذیرایی‌های اتفاقی احساس می‌کند آقا به او عنایت کرده و قرار است حاجت روا شود.
 من یک دختر مریض دارم که به نیت او به مشهد آمدم. تا پایم را از قطار پایین گذاشتم آقایی جلو آمد و یک ژتون ناهار مهمانسرای حضرت رضا(ع) به من داد. در راه که بودم مدام با خودم می‌گفتم کاش یک تکه نان از حرم به دستم برسد تا برای بچه ببرم ولی از راه که رسیدم یک غذای کامل به من دادند. حالا هم که در این گرمای سر صبحی در این بارگاه با شربت خنک از آدم پذیرایی می‌کنند. دیگر جای تردید نیست که جواب می‌گیرم. شنیده بودم چایخانه‌ها فقط شب باز هستند ولی اینکه الان هستند و شربت می‌دهند برای من خیلی معنی دارد. آخر عصر ساعت ۴ بلیت دارم و باید برگردم. حرم که آمدم با خودم می‌گفتم نشد یک چای حرم بخورم و بروم ولی حالا بهتر از چای قسمت من شد. این حرف‌ها فقط حرف من نیست خیلی از زائران به چشم برکت، شفا و عنایت به قطره قطره این خوراکی‌هایی که از حرم می‌رسد نگاه می‌کنند.

خیمه‌های خاص
بد نیست بدانید طراحی ابتدایی چایخانه حضرت از حمید فخار بوده است. او طراح گرافیک و پرچمدار موکب‌های هنرمندان در کربلاست. تلاش‌ها و نیت او منجر به ایده برپایی چایخانه حضرت شده که با همراهی آستان قدس موفق به اجرای آن شده است. نماد اصلی این چایخانه‌ها خیمه‌ای است به رنگ سفید که سعی کرده‌اند سازه‌ای مدرن و در عین حال سنتی داشته باشد. نمونه این چایخانه را در روزهای عزاداری آخر ماه صفر در صحن‌های قدس و هدایت انجام داده‌اند. نخستین چایخانه دائمی در صحن کوثر راه‌اندازی شده است. هر کدام از چایخانه‌ها براساس الگویی تعریف و اجرا شده‌اند. یعنی هر عددی که برای مقیاس و اندازه‌گیری استفاده شده، بر مبنای عدد ائمه(ع) و حضرت ‌رضا(ع) بوده است. به طور مثال این خیمه ۸ متر ارتفاع دارد و ۸ گوش است. همچنین فضای داخلی خیمه ۱۲ متر است.
تا امروز همه چای‌هایی که در چایخانه حضرت رضا(ع) آماده شده و طعم دلچسبش برای زائران ماندگار شده، به دست خیران تهیه شده است. نذرهای مردم برای چایخانه از طرف دفتر نذورات و وقفیات حرم مطهر به چایخانه خواهد رسید.
در حال حاضر چایخانه در صحن امام حسن مجتبی(ع)، صحن‌های کوثر، غدیر و باغ رضوان حرم مطهر رضوی فعال هستند.
این چایخانه‌ها هر روز عصر با چای پذیرای زائران هستند اما در برخی مناسبت‌ها و برخی از روزها با کیک و شربت از زائران پذیرایی می‌کنند. یکی از این روزها، روزهای گرم تابستان است که با شربتی خنک جانی تازه به زائران بارگاه رضوی می‌دهند.